เมื่อน้ำมันล้นแก้ว

 

 

เมื่อน้ำมันล้นแก้ว  ....

อธิบายลำบากหรือเปล่านา แต่จริงๆ ก็ไม่ได้ยากเกินกว่าจะเล่าออกมาหรอกว่า เมื่อน้ำล้นแก้วมันเป็นแบบไหน 

ตัวฉันเอง มันคล้ายๆ แก้วน้ำที่มีน้ำอยู่ในแก้ว แล้วใครต่อใครก็พากันเอาหินบ้าง เอาอย่างอื่นบ้างมาใส่ลงในแก้วเข้าไปเรื่อยๆ จนน้ำมันล้นออกมา มันเหมือนสภาวะอารมณ์ของฉันในหลายๆ ที หากฉันมีอาการแบบนี้เมื่อไหร่ ฉันไม่ได้โวยวาย เหมือนอาการนอตหลุดที่เคยเป็นไม่นานมานี้ กลับตรงกันข้าม ฉันจะรู้สึกว่าเหนื่อย เหนื่อยใจ หาใช่อาการเหนื่อยล้าทางกายไม่ มันเหนื่อยใจ ไม่อยากจะทำอะไร อยากจะหนีไปไกลๆ ไปในที่ๆ ไม่มีใคร หรือถ้าหากจะมีใคร ก็เป็นใครบางคน ที่ฉันสามารถแบ่งปันเรื่องราวที่ฉันต้องรับมา ใครบางคนที่ฉันสามารถคุยกับเขาได้ ใครบางคนที่ช่วยให้ฉันสามารถผ่อนคลายจากความอ่อนล้าใดๆ

ฉันมีความรู้สึกว่า ตัวฉันเหมือนฟองน้ำ ฉันมักจะมีใครหลายคนมาคุยด้วย มาเล่าให้ฟังถึงปัญหาต่างๆ ของพวกเขา มาคุยถึงเรื่องความคิดต่างๆ หรือกระทั่งการตัดสินใจ ฉันมีความสุขที่อย่างน้อยพวกเขาก็เลือกฉัน มันหมายความว่า ฉันเป็นคนที่พวกเขาไว้ใจ หลายต่อหลายครั้งที่ฉันรับฟังปัญหาของพวกเขา ไม่ใช่แค่เพียงปัญหา หากแต่มันรวมไปถึงเรื่องราวที่ไม่สบายใจหลายๆ อย่าง ข้อเสียของฉัน คือ ฉันเป็นเหมือนฟองน้ำ เมื่อคนเหล่านั้นเขาพูดคุยกับฉันมากๆ เข้า ฉันมักจะเก็บความคิด ความทุกข์ใจของพวกเขา มาประหนึ่งว่าเป็นของฉันเอง จนบางทีฉันเหนื่อย ฉันคิดกลับไปมาอยู่หลายครั้ง ฉันรู้ว่ามันไม่ดี แต่ฉันก็หยุดตัวเองไม่ได้ที่จะไม่คิดเรื่องพวกนี้เลย บางคนพยายามจะเตือนฉัน อย่าเอาเรื่องของคนอื่นมาคิดเหมือนกับเรื่องตัวเอง ฉันก็ยังทำไม่ได้ ฉันรู้ว่ามันไม่ดีหากเราจะทุกข์ จะร้อนกับเขาเกินไป  ฟองน้ำแบบฉันมันได้แต่ซึบซับเรื่องราวต่างๆ ผ่านไปผ่านมา หลายครั้งเหมือนกันที่ฟองน้ำก็ต้องคายน้ำออก เมื่อน้ำที่ดูดเข้ามามันล้นเกินไป

ฉันคิดว่าใครๆ ก็คงจะเคยมีอาการแบบเดียวกันกับฉัน อาการที่ฉันเรียกมันว่า น้ำล้นแก้ว บางที ฉันเหนื่อยใจกับความเป็นไป กับอะไรๆ ที่ฉันรับมากเกินไป ฉันอยากจะหนีไปที่ไหนสักแห่งเหลือเกิน  แต่บางทีแค่คำพูดเพียงไม่กี่คำของใครบางคน มันก็เหมือนแสงแดดที่ส่องเข้ามา ช่วยละลายน้ำให้แห้งไปจากใจฉันได้เหมือนกัน 

อยากไปเที่ยว อยากไปไหนเงียบๆ จริงๆ เลยเชียว ^^