ส่งกันเรียบร้อย ร่ำลากันเสร็จสรรพ หันไปมองหน้ายัยเพื่อน น้ำตาคลอๆ เหมือนกลัวเหลือเกินกับการเดินทางครั้ง จริงๆ เป็นใครก็คงจะกลัวแหละนะ เพราะเป็นการขึ้นเครื่องบินไปต่างประเทศครั้งแรก แถมยังต้องไปคนเดียว ภาษาอังกฤษก็ไม่ดีเท่าไหร่ แล้วยังต้องไปเปลี่ยนเครื่องที่ดูไบอีก น่าสงสารจริงๆ
ดึกของวันนี้ ฉันได้รับโทรศัพท์จากยายหนูแก แกบอกว่า มีปัญหา ทาง immigration ไม่ยอมให้หนูแกเข้าประเทศ ด้วยข้อหาพกเงินมาน้อยเกินไป แล้วก็กลัวว่า จะไปขายตัวเหมือนอย่างสาวไทยอีกหลายๆ คน
ฟังแล้วอนาถใจ ด้วยคนไม่กี่คนไป ทำให้ชื่อเสียงของผู้หญิงไทยเราต้องแปดเปื้อน จะไปไหนมาไหนแต่ละที ผู้หญิงไทย เดินทางคนเดียว ก็ดูจะมีแต่ปัญหารุมเร้าไม่หยุดหย่อน ถึงจะเป็นความจริงก็ตาม แต่คนพวกนั้นก็ไม่ใช่ว่าจะเยอะแยะเกินครึ่งของประชากรของประเทศ มันควรแล้วหรือที่เราต้องได้รับการปฏิบัติอย่างนี้ คนเพียงหยิบมือของคนไทยเรา กลับสามารถสร้างชื่อเสียงให้ไทยดังระบือถึงที่ไหนๆ สุดท้าย ผู้หญิงดีๆ มีการศึกษา เลยต้องพลอยซวยไปด้วย
จริงๆ ว่าไปแล้ว ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงของสังคมไทยเรา โดยเฉพาะที่พัทยาเนี่ย เห็นกันจนชินตา ส่วนหนึ่งของเมืองไทยที่ทำให้ผู้หญิงไทยคนอื่นๆ ต้องมีปัญหามากมายกับการเดินทางไปไหนต่อไหน สาวไทยดูเหมือนจะเป็นสินค้าห้ามนำเข้าของประเทศอื่นๆ ถึงมันจะเป็นความจริงที่เห็นอยู่ตำตา แต่ดูเหมือนว่าความเป็นจริงข้อนี้มันยอมรับได้ลำบากเหลือเกิน
..
เกิดเป็นหญิงแท้จริงแสนลำบากจริงๆ เชียว โดยเฉพาะหญิงไทย
ล่าสุดที่ได้ยินข่าวหนูแก เห็นว่าติดอยู่ที่กองตรวจคนเข้าเมืองอยู่ร่วม 4 ชั่วโมง มีสภาพเหมือนอยู่ในคุกก็ไม่ปาน แฟนเธอต้องเอาเงินค้ำประกันถึง 1 แสนบาทไทย เพื่อที่จะเป็นการรับรองว่าเธอจะไม่หนีไปไหน รวมถึงยังยึดหนังสือเดินทางของเธอไว้อีกด้วย คิดแล้วอนาถจิต - -"
