Sunday, May 29, 2005

เ รื่ อ ง ส่ ว น ตั ว

หัวข้อบอกอยู่โต้งๆ ละนะครานี้ อยากพูดเรื่องส่วนตัวของตัวบ้าง คงไม่สะกิดต่อมอะไรใครเข้าให้ เพราะคนเข้ามาอ่านจริงๆ ก็แทบจะนับคนได้อยู่แล้ว แล้วคนที่อ่านก็รู้ๆ กันอยู่

จะว่าไปแล้ว ฉันเลิกนับแล้วล่ะ ว่าไม่ได้เข้ามาเขียนอะไรนานแค่ไหนแล้ว วันนี้ปะเหมาะ จะฤกษ์ดีหรือยังไรก็ไม่ทราบ แต่มันอยากเขียน เขียนทั้งๆ ที่มึน ๆอยู่นี่แหละ ทำไมถึงมึนล่ะ มึนสิ ไข้แหลกนี่หว่า เมื่อคืนนี้เอง อาการมันแปลกๆ ตั้งแต่เย็นวานนี้แล้วล่ะ ปวดหัวตุบตับ ไม่ค่อยชินกับอาการปวดหัวแบบนี้ มันไม่เหมือนไมเกรนเพื่อนเก่าที่ขานั้นมาทักทายกันบ่อยกว่า พอรู้ตัวว่าอาการแปลกๆ เลยเดาได้ว่าอาการแบบนี้ไข้หวัดแหงมๆ เพราะมึนๆ หนักๆ หัว จามทีเหมือนกบาลแทบแยก ก็ไข้ธรรมดามันจะมีจามด้วยไงล่ะ เอ หรือว่ามีหว่า ช่างมัน ก็เหตุนี้แหละ เมื่อคืนเลยต้องหนีจากหน้าจอไปเร็ว ชนิดที่ใครๆ ก็งง เพราะปกติฉันอยู่เหมือนปูโสมเฝ้าจอ

แล้วคนเรานี่นะ คิดว่าเป็นเหมือนกันเกือบจะทุกคนแหละ ไม่สบายดี มันจะสารพัดจะงอแง นี่ก็อยากถีบตัวเองเหมือนกัน เบื่อเวลาไม่สบายแล้วพาล แล้วงอแง อยากอ้อนไม่เข้าเรื่อง หาเรื่องคนก็มีบางทีน่ะ ฉันก็ไม่ได้แตกต่างหรอก เวลาไม่สบายออกจะอ้อนผิดปกติด้วยซ้ำ งอแงมากๆ ด้วยบางที เมื่อคืนก็อาการนี้มาเยือนล่ะ อาบน้ำ กรอกยาเข้าปากสี่เม็ดถ้วนๆ ก็ปิดไฟนอน ก่อนจะหลับตา ยังอุตส่าห์กระแดะ ส่งข้อความไปรวนใครบางคน หาว่าเขาใจร้ายเสียนั่น ตัวเองอยู่ดีไม่ว่าดีนะ แต่ทำไงได้ล่ะ คนมันอยากกวน อยากอ้อนนี่นา ปกติถ้าเป็นอารมณ์ปกติของตัว ที่ยังสบายๆ ไม่ป่วยไม่ไข้ คงไม่ทำอะไรแบบนี้แน่ๆ คนเรานะมันมันศักดิ์ศรี ถึงจะบ้าๆ บอๆ ก็ช่างเหอะ กับคนนี้คนเดียว คนที่เป็น my exception ทุกกรณีของฉัน ฉันไม่อยากไปทำท่าอะไรมาก ฉันไม่อยากจะไปตามติด วุ่นวายอะไรกับเขามาก เพราะ status ฉันเป็บแบบไหนฉันก็ยังไม่รู้ เพราะงั้นฉันไม่อยากจะไปวุ่นกับเขาให้มากเกิน ถ้าเขาเงียบ ฉันก็มักจะเงียบ แต่พอเวลาฉันไม่สบาย ไอ้ความมีเหตุผลของฉันมันปลิวหายไปไหนไม่รู้ เมื่อคืนพอฉันเคลิ้ม ได้รับข้อความกลับมา ส่งไปอย่างได้มาอย่าง เหมือนคุยคนละเรื่องเดียวกัน ซึ่งมันก็ปกติของฉันกับเขาแหละ แต่อารมณ์ฉันอยากรวนคน แม่ก็ส่งข้อความไปอีกหลาย มาคิดอีกที ฉันรู้สึกว่าตัวเองงี่เง่า ทำไมต้องไปทำอะไรบ้าบอคอแตกแบบนั้นก็ไม่รู้ เบื่อตัวเองก็ตรงนี้แหละ เบื่อเวลาไม่สบาย ห้ามตัวเองไม่ค่อยจะอยู่


สรุปว่าเกลียดตัวเองอีกแล้ว -__-''


เซ็ง จบดีกว่า

No comments: