Thursday, April 21, 2005

+ + + something on my mind + + +

กี่เดือนแล้วนี่นะ ที่ฉันห่างหายไปจากการ update มุมส่วนตัวของฉัน กี่เดือนแล้วไม่รู้ รู้แต่ว่าชีวิตมันมีแต่ความยุ่งเหยิง บวกกับงานบางอย่างที่รับมา มันกินเวลาที่ฉันควรจะมีเป็นส่วนตัวหายไปเสียหมด กระทั่งเวลาจะดูแลตัวเองยังแทบไม่ค่อยมี ประสาอะไรกับมุมตรงนี้ของฉันละนะ ดูเอาเถิด กลับมาทีก็ต้องมาปัดกวาดหยากไย่ ฝุ่นหนาเตอะเป็นคืบแล้วกระมังเนี่ย

เหนื่อยจัง เหนื่อยใจ วันนี้ฉันไม่อยากนำเสนอมุมมองความคิดของฉันต่ออะไรละนะ ฉันอยากจะบ่น อยากจะระบายสิ่งที่มันอยู่ในใจฉันออกมา ฉันเหนื่อยใจ ฉันแปลกๆ ฉันรู้สึกเกลียดแกมสงสารตัวเองอยู่ในที ปากฉันแข็ง แต่ใจฉันมันอ่อน มันมีอะไรหลายต่อหลายอย่างเหลือเกินที่วนเวียนอยู่ในความคิดอยู่ในจิตใจ


เมื่อคืนอยู่ดีๆ ฉันก็นอนไม่หลับ จะเป็นเพราะฉันนอนหลับตอนค่อนรุ่งมาเสียหลายเดือนหรือเปล่าก็ไม่รู้ ครั้งฉันจะปิดไฟ ข่มตาลงนอนเร็วกว่านั้นกลับนอนไม่หลับ ความคิด จิตใจมันคิดย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน ตอนที่ฉันยังมี "เขา" ฉันไม่รู้ว่าทำไม อยู่ดีๆ กลางดึกคืนวานนี้ฉันก็นึกถึงเขา นึกถึงวันเวลาดีๆ ที่เคยมีด้วยกัน คิดถึงเขาขึ้นมาจับใจ คิดถึงทุกๆ อย่าง คิดถึงอ้อมกอดเขาที่เคยมีให้มา จะเป็นเพราะฉันเพิ่งได้คุยกับเขาอย่างเปิดอกเมื่อสัปดาห์ที่แล้วหรือเปล่าก็ไม่รู้ เขามีใครคนใหม่ที่เป็นปัจจุบันของเขาแล้ว แต่ฉันยังมีแค่อดีต ปัจจุบันของฉันยังเลือนลางนัก ฉันยังไม่มีใครพอจะเป็นหลักให้ฉันยึดได้เลย รู้ดีกว่าตัวเองอ่อนไหว รู้ดีเพราะความผูกพัน มันเลยทำให้ฉันคิดอะไรไปแบบนั้น ขณะเดียวกันอีกคนที่ฉันนึกถึง ดูเหมือนจะเป็นฉันคนเดียวละมัง ที่นึกถึงเขาแบบนั้น จริงๆ แล้วไม่อยากให้ตัวเองให้ความสำคัญอะไรกับใครมากมายแบบนี้นักหรอก หากเป็นเขา คนเคยคุ้นของฉันก็พอว่า เพราะอย่างไรเสีย ฉันกับเขาก็เคยมีเส้นทางร่วมกัน แต่ใครอีกคนนั้น ฉันบอกไม่ถูกหรอกนะ อาจจะเป็นเพราะความเคยชิน ใจมันเลยแปลกๆ ไป ฉันไม่ได้อยากเป็นแบบนี้ ฉันไม่อยากให้ตัวเองต้องคอยเอาสมองมาคิดเรื่องแบบนี้ บางทีฉันแอบมาน้อยใจ ที่ถูกเมิน ไม่คุย ไม่มีการติดต่อ ฉันแค่อยากมีความสำคัญบ้าง แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นไปไม่ได้


วันนี้ ฉันเกลียดตัวเอง เกลียดที่เอาใจตัวเองไปผูกกับเขา เกลียดที่ไปนึกถึงคนเก่า ที่เขามีความสุขดีแล้ว เกลียดที่ต้องไปนึกถึงวันวาน เกลียดที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ ฉันยังนึกถึง



เกลียดที่สุดคือ ใจตัวเอง ที่ต้องไปแคร์กับใครบางคน



ฉันจะทำอะไรได้บ้างนะ

No comments: