~ S e L F i s H ~

อยาก update มาหลายวัน แต่นึกอะไรไม่ออก ไม่รู้เป็นอะไรพักนี้ ไม่มีเรื่องจะเขียน จับประเด็นมาเขียนไม่ได้ เหมือนคนสมองตื้อไปเสียอย่างนั้น จริงๆ ชีวิตของฉันระยะนี้ก็เหมือนเดิม เรื่อยๆ มีอะไรผ่านเข้ามาให้ต้องคิดอยู่เหมือนเดิม ปัญหาของคนเดิมๆ ที่ไม่เคยสร้างความรู้สึกสบายใจให้ฉันก็วนก็ย้อนกลับมาบ่อยๆ บางทีจนนึกน้อยใจ ฉันไปทำอะไรให้เขานักหนาหรือเปล่า ทำไมเขาจึงปล่อยฉันให้ต้องรับอะไรๆ อยู่คนเดียว ฉันเป็นคนก่อเรื่องนั้นขึ้นมาหรือก็เปล่า แต่เขาปล่อยให้ฉันต้องรับเรื่องนี้เพียงลำพัง บางทีก็แปลกใจอยู่เนืองๆ เขาเคยรักฉันหรือนี่ ทำไมเขาปล่อยให้คนที่เขาเคยรักเป็นอย่างนี้ บางคราฉันก็เสียใจที่ฉันเคยรักเขา ฉันเฝ้าครุ่นคิดเรื่องของเขากับฉัน เรื่องราวเดิมๆ ที่มันเกิดขึ้น ที่มันย้ำมาเป็นฝันร้ายมานานนับปี ทำไมเขาทำกับฉันได้แบบนี้ ฉันไม่เข้าใจจริงๆ แต่คิดอีกที อาจจะเป็นอย่างที่เขาเคยว่ากับฉันเมื่อหลายปีมาแล้ว คนเราทุกคนย่อมมีความเห็นแก่ตัวทั้งนั้น


จะเป็นความเห็นแก่ตัวของเขาหรือเปล่านะ ที่ทำให้เขาโยนทุกอย่างที่เขาควรจะรับผิดชอบลงที่ฉันคนเดียว วันหนึ่งฉันรู้สึกล้าเหลือกำลัง ฉันนั่งร้องไห้อยู่ร่วม 2 ชั่วโมง พยายามเหลือทนที่จะกลั้นน้ำตาตัวเอง แต่สุดท้ายค่อนรุ่งของคืนนั้นฉันก็ปล่อยโฮเสียเต็มกลั้น ฉันไม่เคยร้องไห้เพราะความเจ็บใจ แค้นใจแบบนี้มาก่อนเลย เมื่อก่อนน้ำตาที่ฉันมีต่อเขา มันเป็นน้ำตาของความเสียใจ แต่ตอนนี้ เขาคนที่ฉันไม่นึกอยากจะเกลียด กลับทำให้ฉันเกลียดเขาเสียยิ่งกว่าอะไร ฉันเหนื่อยใจเหลือเกินกับสิ่งที่มันเกิดขึ้น ทำไมหนอความเห็นแก่ตัวของคนเรามันถึงทำร้ายกันได้เพียงนี้


ช่างมันเถอะ ชีวิตฉันเคยเป็นของเขา กรรมที่ฉันเคยทำกับเขาเมื่อชาติก่อนกระมัง ฉันถึงต้องยังต้องรับอะไรๆ อยู่แบบนี้ ทั้งๆ เส้นทางควรจะเป็นเส้นขนานกันนานแล้ว แต่กลับไม่ อย่างไรก็ดี ชีวิตมันก็คงต้องเป็นไป วันหนึ่งฉันกับเขาคงไม่ต้องมาข้องเกี่ยวกันไม่ว่าในกรณีใดๆ




ฉันรู้สึกว่า ฉันเห็นความเห็นแก่ตัวของคนมากเหลือเกินในช่วงนี้ โดยเฉพาะเพศชายบางคน คิดแล้วก็นึกสงสารเจ้าน้องสาวคนดีของฉันขึ้นมาจับใจ ชีวิตของเจ้าบัว ดูเหมือนจะโชคร้ายเหลือเกินกับเรื่องความรัก ขึ้นต้นมักจะดี มักจะสวยสดงดงามเกินใครๆ เสมอ แต่พอหลังมา ความรักเจ้าบัวมักพังลงมาอย่างไม่เป็นท่าเท่าไหร่ ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เห็นเจ้าบัวต้องเจ็บปวด แต่ดูเหมือนว่าเจ้าบัวจะค่อยๆ โตขึ้นทีละน้อย บัวของฉันค่อยๆ เผยอกลีบบานขึ้นทุกที ฉันดีใจกับความเข้มแข็ง ความเป็นผู้ใหญ่ที่บัวมีมากขึ้นในแต่ละวัน

ความรักครั้งล่าสุดของเจ้าบัว เป็นฉัน ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะทำใจได้มากน้อยแค่ไหน แต่ผู้ชายคนนี้ ฉันบอกได้คำเดียวว่า เขาช่างเป็นคนที่เห็นแก่ตัวเหลือเกิน เขาผู้ซึ่งยังไม่รู้เลยว่า ตัวของเขา ความต้องการของเขาเป็นอย่างไร แต่เขาคิดจะกักน้องสาวของฉันไว้ด้วยคำว่ารักของเขา แปลกนะคนเรา ในเมื่อความต้องการของตนเป็นอย่างไรแน่ไม่รู้ กล้าดีอย่างไร ถึงจะเก็บคนอื่นไว้กับตัว ด้วยเพราะกลัวจะเสียเขาไป ฉันเองก็ไม่แน่ใจว่า คำว่ารักของเขา มันคือความรักจริงหรือไม่ รู้แต่ว่า มันเต็มไปด้วยความเห็นแก่ตัว ความรัก มันเลี่ยงไม่ได้หรอกที่จะเห็นแก่ตัว แต่การทำแบบนี้ ดูจะเป็นการเห็นแก่ตัวที่เกินขอบเขตไปหน่อย ทำไมเขาไม่เลือกเดินสักทาง ทำไมต้องเลือกเส้นทางที่มันบีบคั้น เต็มไปด้วยความบังคับ กักกัน ตัวเขาเองยังหาตัวเองไม่เจอ อย่างนี้นะหรือที่เรียกว่า รัก


ฉันไม่ใช่กูรูด้านความรัก หรืออะไรทั้งนั้น แต่วันเวลา ประสบการณ์ที่ผ่านพบมา มันช่วยให้ฉันเห็นอะไรๆ ได้มากยิ่งขึ้น นึกย้อนไป หากวันนั้นฉันมีความเห็นแก่ตัวมากกว่านี้สักนิด ฉันเองก็ไม่รู้ว่า ชีวิตของฉันจะลงเอยด้วยการไม่มีเขาในชีวิตอย่างนี้หรือเปล่า




รักที่ปราศจากความเห็นแก่ตัว ดูเหมือนจะเป็นแค่เพียงฝันละมัง