หรือเขาเรียกว่าน้อยใจ

.

หนึ่งคน
หนึ่งใจ
หนึ่งความห่วงใย
มีให้คนหนึ่งคน

หนึ่งคน
หนึ่งความคิด
ห่วงทำไม
ไม่ต้องการ

หนึ่งคน
หนึ่งความต้องการ
อีกหนึ่งคน
อีกหนึ่งความต้องการ

สองคน
สองทาง
สองคน
ก็สองใจ

ทนฝืนทำไม
เก็บคืนมา
ไม่ดีกว่าหรือ.....






กี่ครั้งแล้วไม่รู้
ที่เหมือนความห่วงใย
ความใส่ใจที่มีให้
ก็เหมือนโยนหินลงก้อนน้ำ
เหมือนเทน้ำลงผืนทราย
อีกฝ่าย
ไม่รู้ ไม่รู้สา

จะทำอะไร จะพูดอะไร
อะไรที่ทำ
ห่วงเสมอจะมีผลกระทบให้หรือเปล่า

สุดท้ายก็เท่านั้น
ก็เหมือนมีแต่ตัวเราที่คอยใส่ใจ
แต่กับความรู้สึกเรา
ก็ไม่เคยใส่ใจอยู่ดี

...

สรุปเขาเรียกว่าน้อยใจใช่ไหมเนี่ย???

.